Ég er komin með nýja söfnunaráráttu. Ég er að safna marblettum. Nú þar sem bandývertíðinni virðist vera lokið þótti mér nauðsynlegt að finna mér eitthvað í staðinn svo úthaldið grotni ekki alveg niður. Það var fótboltinn sem varð fyrir valinu og bý ég svo vel að hafa Helen á ganginum og hún alltaf til. Við ætlum svo að reyna að smala saman liði svo við getum tekið leik. Það verður fróðlegt að sjá hvort það gengur. Við þurfum efalaust aðeins að pína strákana á ganginum og spurning hvort gengur að draga Xiaofang út, hún er eiginlega eina stelpustelpan á ganginum. Allavega af þessum hóp sem þekkist ágætlega.
Aðaluppspretta marblettanna minna er að sjálfsögðu klifrið. Enda á ég það til að missa takið þegar strákarnir mana mig upp veggi sem eru kannski ekki alveg þeir auðveldustu. Svo neita þeir að sjálfsöðgu að hleypa mér niður fyrr en ég er búin að missa takið að minnsta kosti þrisvar. Ég fékk að dangla í lausu lofti síðast þangað til ég gaf mig og skreið upp restina af veggnum. Ekki að ég sé að kvarta, hver einasti marblettur er alveg þess virði. Fótboltinn skilar svo alveg þeim marblettum sem bandýið gerði áður, ekki alveg á sömu stöðum samt.

Já, það er gott að vera í Svíþjóð núna !


Hérna er svo Helen með matinn sem hún bauð okkur upp á síðasta föstudag.
Ekta eþíópískur matur. Það kom mér virkilega á óvart hvað hann var góður. Brauðið kom með beinu flugi frá Afríku, enda víst ekki hægt að baka eins brauð hér þar sem hráefnin eru eitthvað öðruvísi. Hins vegar er hægt að fá svipuð brauð hérna og skildist mér á Jiju að þau sem fengjust hér væru ekki eins beisk á bragðið.